ناقدان ادبي ‌معمولاً تاريخ ‌شعر فارسي را از دورۀ ‌اسلامي ‌آغاز مي‌كنند ‌‌و پيش ‌از آن ‌تاريخ شعر ايراني را سرودها و كلمات و گاه نثري مي‌دانند كه با راه‌ها و آهنگ‌هاي موسيقي همراه بود (نواي خسرواني) امّا مي‌توان گفت تاريخ شعر در ايران با اوستا خاصّه گاثاها شروع مي‌شود.

بعد از سقوط ساسانيان چنان که مي‌دانيم زبان پهلوي ديگر زبان رسمي كشور نبود. ليكن غلبۀ عرب و رواج روزافزون زبان عربي مانع آن نشد كه طبقات بزرگ ايرانيان غيرمسلمان كه- تا اواخر قرن چهارم هنوز شمارۀ آنان در ايران فراوان و در پاره‌اي نواحي بيشتر از مسلمانان بود- تأليف به زبان و خطّ پهلوي و سرياني را ادامه دهند.

بخش اوّل: كـليـات۱۷

 شعر در ايران۱۹

 سبک‌هاي شعر فارسي۱۹

 ۱- سبك خراساني (نيمۀ دوم قرن سوم،  قرن چهارم و پنجم) ۲۰

 ۲- سبك عراقي (قرن هفتم، هشتم و نهم) ۲۰

 ۳- سبك وقوع و واسوخت (قرن دهم) ۲۲

 ۴- سبك هندي (قرن يازده و نيمۀ اوّل دوازده) ۲۳

 ۵-سبك دورۀ بازگشت (اواسط قرن دوازده تا پايان قرن سيزدهم) ۲۴

 ۶- سبك دورۀ مشروطيت (نيمۀ اوّل قرن چهاردهم) ۲۵

 بخش دوم: متون نظم و نثر۴۷

  فردوسي۵۱

 آدمک۵۹

  فصل دوم: درآمدي بر ادبيّات غنايي۶۳

  رودکي۶۵

 خيام۶۶

  نظامی گنجوی۶۸

 فصل سوم: درآمدي بر ادبيات تعليمي۸۱

  رودكي۸۲

  عطار نیشابوری۸۶

 فصل چهارم: درآمدي بر ادبيّات داستاني۸۹

 داستان روباه و كفش‌گر و اهل شارستان۹۲

 فصل پنجم: درآمدي بر ادبيّات عرفاني۱۲۷

  عطار ۱۲۹

  سنايي غزنوي۱۳۳

 دست اندر رحمت جبّار زن۱۳۳

 اقتدا بر عاشقان کن۱۳۴

  ملاّ احمد نراقي۱۳۴

 فصل ششم: درآمدي بر ادبيّات معاصر۱۳۷

  نيما ۱۳۸

  احمد شاملو (ا. بامداد) ۱۴۷

  مهدي اخوان ثالث۱۵۱

  دكتر علي شريعتي۱۶۰

  دكتر محمّدرضا شفيعي‌كدكني۱۶۱